ΑΡΚΕΤΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ Ή ΑΠΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ, ΑΝ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΛΑ, ΈΧΟΥΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙΟΥ Ή ΠΑΤΕΡΙΤΣΑΣ.

Δυστυχώς υπάρχει η ευρεία κοινωνική προκατάληψη και ο «υποτιθέμενος στιγματισμός» του ασθενούς, όταν χρειάζεται κάποιο βοηθητικό εργαλείο για την κίνηση του. Βέβαια, στις περισσότερες περιπτώσεις η συμπλεγματική συμπεριφορά του ιδίου του ασθενούς είναι υπεύθυνη και όχι η κοινωνική επιρροή. Όπως όμως και να έχει το θέμα, παραμένει ένα ανοιχτό ζήτημα για πολλούς ασθενείς που επικαλούνται λόγους καλαισθησίας και κοινωνικής προβολής.

Αντικειμενικά ένα μπαστούνι ή πατερίτσα, για τη σύγχρονη κοινωνική αντίληψη στην Ελλάδα, δεν αποτελεί κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα. Αποτελεί όμως μια ανάγκη σε ότι αφορά την αποκατάσταση του ασθενούς. Αν και το μπαστούνι είναι ένα στοιχειώδες «εργαλείο» βοήθειας για την επανεξάσκηση και επαναδραστηριοποίησης  της βάδισης, λόγω της λειτουργικότητας του είναι απαραίτητο. Έτσι πρέπει να το χρησιμοποιούν όσο το χρειάζονται οι ασθενείς και μετά να το αφήνουν.