ΟΙ ΠΟΛΥΝΕΥΡΟΠΑΘΕΙΕΣ, ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΤΟ ΚENΤΡΙΚΟ ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΠΕΡΙΦΕΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΈΤΣΙ ΈΧΟΥΜΕ ΔΥΟ ΝΟΣΗΡΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ.
Οι πολυνευροπάθειες στη σκλήρυνση κατά πλάκας έχουν πολλές αιτίες (τοξικές, διαβήτη, διατροφικές κ.λ.π). Οι πολυνευροπάθειες στην σκλήρυνση κατά πλάκας αποτελούν ένα ιδιαίτερα δύσκολο κεφάλαιο, γιατί η συμπτωματολογία της επιβαρύνει την κλινική συμπτωματολογία της σκλήρυνσης κατά πλάκας, κυρίως με αδυναμίες στα άκρα, παραισθησίες επίσης στα άκρα, αδυναμία βάδισης, αταξία κ.λ.π. Στην κυριολεξία έχουμε δύο διαφορετικές αρρώστιες που «χτυπούνε» με την ίδια συμπτωματολογία. Επειδή η σκλήρυνση κατά πλάκας και η πολυνευροπάθεια αντιμετωπίζονται διαφορετικά, η διαφοροδιάγνωση πρέπει να είναι έγκαιρη. Το εργαλείο που βοηθάει σε αυτές τις περιπτώσεις μαζί με την πείρα του νευρολόγου είναι ο ηλεκτρομυογράφος που μπορεί να διαγνώσει την έκταση της νευρικής βλάβης της αισθητικής πολυνευροπάθειας και να δώσει πληροφορίες για την αντιμετώπιση της. Εάν αυτό δεν επαρκέσει, τότε χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια σε νευρολογικά κέντρα. Κατά κανόνα όμως στα αρχικά στάδια επαρκούν τα συνήθη κλινικά μέσα.