Πώς τα μικρόβια εισέρχονται στον εγκέφαλο «ξεκλειδώνοντας» την πόρτα ασφαλείας που υπάρχει.

Εδώ και πολλά χρόνια υφίσταται ένας αγώνας των νευρολόγων με τα μικρόβια που προσβάλλουν τον εγκέφαλο. Όχι μόνο για τους νευρολόγους, αλλά και τους γιατρούς όλων των ειδικοτήτων οι λοιμώξεις του εγκεφάλου «εγκεφαλίτιδες» ή των υμένων που τους περιβάλλουν «μηνιγγίτιδες» αποτελούν το φόβο και τον τρόμο.

Αυτό συμβαίνει διότι από την ώρα που θα εμφανιστεί μια τέτοια κατάσταση μέχρι την απόλυτη κατάκλιση του ασθενούς το χρονικό διάστημα είναι ελάχιστο. Πρόκειται κυριολεκτικά για ώρες. Αν σε αυτό το χρονικό διάστημα δεν υποθέσει ο γιατρός τη σωστή διάγνωση, και δεν τεθεί η σωστή αγωγή υπάρχει ο κίνδυνος να πεθάνει ο ασθενής. Πολλές φορές όταν επιζήσει μένουν μόνιμες βλάβες, όπως παραλύσεις ή διανοητικές διαταραχές. Ο κίνδυνος αυτός αυξάνεται ακόμα περισσότερο στα παιδιά, γιατί η άμυνα του οργανισμού τους δεν είναι καλά οργανωμένη. Το ζούμε αυτό ιδιαίτερα κάθε φθινόπωρο με τις λεγόμενες άτυπες ιώσεις. Ακόμη χειρότερα, βλάβες από το νευρικό σύστημα που εντοπίζονται αργότερα όπως άνοια, μορφές Πάρκινσον, κινητικές και διανοητικές διαταραχές οφείλονται σε λοιμώξεις της παιδικής ηλικίας που δεν έγιναν αντιληπτές. Σε μια έρευνα που κάναμε πριν τρία χρόνια με την εταιρεία Neurocell στα νησιά της άγονης γραμμής στο Αιγαίο, εξετάζοντας άτομα με διανοητική καθυστέρηση και κινητικές βλάβες είχαμε βρει ότι σε ποσοστό πάνω από 70% είχαν τις ρίζες τους σε παιδικές λοιμώξεις.

Τα τελευταία χρόνια έρευνες έδειξαν πως σε μερικά σημεία ο εγκέφαλος έχει θέσεις υποδοχής για τα μικρόβια που περιέχουν τα γονίδια, τα οποία δραστηριοποιούν τη λοίμωξη του εγκεφάλου.

Η δράση τους είναι περίπου όπως αυτή του κλειδιού με την κλειδαριά. Εφαρμόζοντας το αμινοξύ που δραστηριοποιείται από το γονίδιο του μικροβίου στην υποδοχή του εγκεφάλου ανοίγει η είσοδος της λοίμωξης και από εκεί και πέρα αρχίζει η διαδικασία της φλεγμονής. Η γνώση αυτή έχει χρησιμοποιηθεί στις προσπάθειες εύρεσης φαρμάκου για το Aids. Δυστυχώς, τα μέχρι τώρα αποτελέσματα περιορίζονταν στις γνώσεις που δεν μπορούν να εφαρμοστούν στην πράξη. Μια νέα ανακάλυψη από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια ανοίγει την αυλαία για θεραπευτικές ελπίδες. Συγκεκριμένα, διαπιστώθηκε ότι τα βακτηρίδια του μηνιγγικοκου περιέχουν ένα συγκεκριμένο γονίδιο το οποίο προκαλεί τη λοίμωξη. Πρόκειται για το γονίδια iaga ,το οποίο μεταλλασόμενο προκαλεί τη μηνιγγίτιδα. Σε ποντίκια όπου έγινε έγχυση των βακτηριδίων με κατεστραμμένο αυτό το γονίδιο επέζησε το 80%. Στην αντίθετη περίπτωση που το γονίδιο είχε τις φυσιολογικές του διαστάσεις πέθανε το 90% των ποντικιών. Μάλιστα, πιστοποιήθηκε στον εγκέφαλό τους 3.500 φορές μεγαλύτερη συγκέντρωση του μεταλλαγμένου γονιδίου.

Θεωρήθηκε το γονίδιο ότι έχει μια πληροφορία για ένα ένζυμο που ενεργεί καταλυτικά στη σύνθεση συμπλέγματος λιποζαχαρίτη. Αυτός ο λιποζαχαρίτης έχει την ικανότητα να συγκεντρώνεται στο κύτταρο και να προκαλεί την αλυσιδωτή συγκέντρωση της λοίμωξης. Σε περίπτωση απουσίας του είναι αδύνατον το φλεγμονώδες υλικό να περάσει το φραγμό αίματος που προστατεύει τον εγκέφαλο. Δηλαδή, αν καταφέρουμε να απομονώσουμε ένα στοιχείο της αλυσίδας του γονιδίου ως τη δημιουργία του λιποζαχαρίτη, μπλοκάρουμε τη λοίμωξη και θεραπεύουμε τον ασθενή. Πάνω σε αυτή τη φάση θα εξελιχθεί η θεραπεία των λοιμώξεων στο μέλλον.

Ετικέτες Εγκέφαλος, λοιμώξεις, μικρόβια