ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΜΙΚΡΕΣ ΛΟΙΜΩΔΗΣ «ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ» ΣΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝΕ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ.
Το γεγονός αυτό οφείλεται ότι ορισμένα μικρόβια σαν λοιμογόνοι παράγοντες μπορεί να είναι υποδιαίστερης σημασίας αλλά η «αλλεργική» τους δράση εντός του νευρικού συστήματος προκαλεί μικρές ώσεις της σκλήρυνσης κατά πλάκας τις οποίες οι ασθενείς περνούν στο πόδι θεωρώντας ότι πρόκειται για φυσιολογικές διακυμάνσεις. Βέβαια κάθε μια τέτοια ώση δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται εύκολα γιατί είναι και δύσκολο να διαγνωστεί και ο ασθενής λογικά «βαριέται» την τακτική επίσκεψη στον γιατρό.
Η επικοινωνία όμως γιατρού και ασθενή σε αυτές τις περιπτώσεις είναι άκρως αναγκαία διότι εκεί επάνω βασίζεται το συνολικό «Concept» μιας θεραπείας.
Αυτές οι μικρές λοιμώξεις πάντοτε αφήνουν ένα κατάλοιπο νευρολογικού υπολείμματος που προστίθεται στο ήδη υπάρχον και έτσι σαν αποτέλεσμα έχουμε μια αργή επιδείνωση η οποία εάν συνηθίσει σε αυτού του είδους επιθέσεις και δεν λυθεί έγκαιρα πολύ γρήγορα καταλήγει να γίνει βαριά.
Συνεπώς ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας υπολογίζουν ακόμη και το μικρότερο «φτέρνισμα». Για αυτούς μπορεί να είναι ένα λοιμώδες επεισόδιο πολύ περισσότερης και μεγαλύτερης σημασίας από έναν υγιή. Πρέπει να επικοινωνούν με τον γιατρό και λαμβάνονται μέτρα.

Ετικέτες αθροιστική ενέργεια, αλλεργικές αντιδράσεις, επικοινωνία με τον γιατρό, Σκλήρυνση Κατά Πλάκας