ΌΠΩΣ ΌΛΟΙ ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ, ΈΤΣΙ ΚΑΙ Η ΥΠΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ, ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΕΠΗΡΕΑΣΜΟΥΣ ΑΠΟ ΆΛΛΟΥΣ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ.

Ένας από αυτούς είναι τα επεισόδια βίας. Κάθε άσκηση μορφής βίας και ιδιαίτερα στη νεαρή ηλικία, είτε είναι υπό μορφή ξυλοδαρμού, ψυχικής πίεσης, μετανάστευσης κ.τ.λ., δημιουργεί ένα αποτύπωμα στον ιππόκαμπο του εγκεφάλου. Ο ιππόκαμπος του εγκεφάλου είναι ένας νευρολογικός σχηματισμός, υπεύθυνος για τη μνήμη, διάθεση, μάθηση. Όταν ο σχηματισμός αυτός έχει «υπερφορτωθεί» από την παιδική, εφηβική ηλικία σε πάσχοντες με σκλήρυνση κατά πλάκας, δημιουργεί θεραπευτικά προβλήματα  για την αποκατάσταση τους. Συγκρίνουμε θεραπευτικά αποτελέσματα, δυο ομάδων ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας˙ μια με αναμνήσεις παιδικής βίας και η άλλη όχι. Τα θεραπευτικά αποτελέσματα ήταν σαφώς πολύ μεγαλύτερα και πιο επιτυχή στη δεύτερη ομάδα. Με τη σιγουριά της επίδρασης αυτής, άτομα της πρώτης ομάδας που δέχτηκαν ψυχιατρική και ψυχολογική υποστήριξη παρουσίασαν σαφώς βελτιωμένα αποτελέσματα. Άρα, πλέον, στις περιπτώσεις που μπαίνει ένα θεραπευτικό πλαίσιο σε ασθενή με σκλήρυνση κατά πλάκας πρέπει να λαμβάνεται υπόψη τα περιστατικά βίας από το παρελθόν. Όταν δε αυτά υφίστανται, χρειάζεται ξεχωριστή ψυχοθεραπευτική υποστήριξη.