ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΓΝΩΣΤΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ ΟΤΙ OI ΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ «ΤΟΝ ΚΑΚΟ ΔΑΙΜΟΝΑ» ΓΙΑ ΤΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ.

Παρόλα αυτά, η παρουσία τους καμιά φορά είναι τόσο μπερδεμένη που δεν μπορεί να γίνει έγκαιρος διαχωρισμός, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται ο ασθενής. Ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας, οι οποίοι έχουν εστίες και στην περιοχή του μυελού στον αυχένα, είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι σε παραπαρέσεις, δηλαδή μυϊκή και αισθητική αδυναμία στα κάτω άκρα και συχνοουρία, όταν εμφανίζουν ιώσεις που εκτείνονται από το μεσεγκέφαλο μέχρι αυτή την περιοχή. Οι ιώσεις αυτές μπορεί να είναι περίπλοκες, όπως π.χ. εξαιτίας του έρπητα ή του ιού Epstein Barr ή ακόμα πιο απλές όπως είναι από τον ιό απλού κρυολογήματος. Οι τελευταίες μάλιστα είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες, γιατί σπάνια λαμβάνονται σοβαρά υπόψη, ώστε να τύχουν θεραπευτικής αγωγής. Δυστυχώς, τέτοιου είδους «επιπλοκές» στη σκλήρυνση κατά πλάκας πρέπει να εκτιμούνται κλινικά και να θεραπεύονται με την κατάλληλη αγωγή άμεσα. Μια διαγνωστική «περιπέτεια» με αναμονή αποτελεσμάτων, επανάληψη εργαστηριακών εξετάσεων κ.τ.λ. επιβαρύνει το γεγονός, χωρίς να αφήνει καμιά ιδιαίτερα προοπτική βελτίωσης σε μια καθυστερημένη θεραπευτική αγωγή.