Η ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ, ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΟ ΛΟΓΟ, ΑΠΟ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΗΣ ΌΡΑΣΗΣ (ΘΟΛΩΜΑ, ΔΙΠΛΩΠΙΑ, ΣΚΟΤΩΜΑ Κ.Τ.Λ.).

Μια παρόμοια συμπτωματολογία μπορεί να έχουμε και σε καταστάσεις χρόνιας, αυξημένης ενδοκρανιακής πίεσης. Μια χρόνια αυξημένη ενδοκρανιακή πίεση με διαταραχές της όρασης λόγω οιδήματος της θηλής, αστάθεια, εμετούς, ιλίγγους, και πονοκέφαλο μπορεί, λανθασμένα, για πολύ καιρό να κατευθύνει τη διαγνωστική προσπάθεια προς την πιστοποίηση για τη σκλήρυνση κατά πλάκας, χάνοντας υπολογίσιμο χρόνο για τη σωστή τοποθέτηση και θεραπεία.  Ιδιαίτερα δύσκολο γίνεται το πρόβλημα, παρά όλες τις σύγχρονες διαγνωστικές μεθόδους (νευροφυσιολογικά τεστ, μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου), όταν πραγματικά για ποικίλους λόγους έχουμε τη συμμετοχή και των δυο ασθενειών. Εκεί ακριβώς χρειάζεται η κλινική εμπειρία του γιατρού τόσο για τη διαφοροδιάγνωση, όσο και για την έγκαιρη αντιμετώπιση. Τυχόν καθυστέρηση είναι συνδεδεμένη με επιδείνωση της κατάστασης και θεραπευτικά προβλήματα.