ΈΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΕΝΟΣ ΤΡΟΠΟΥ ΖΩΗΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΈΧΕΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΟΣΟ.

Ένας ασθενής με σκλήρυνση κατά πλάκας έχει το δικαίωμα πλήρους συμμετοχής στην κοινωνία, στο γάμο, στην ψυχαγωγία, στον αθλητισμό. Βέβαια όλα αυτά σε μια αναλογία με τα συμπτώματα που αφήνει η νόσος. Αλλά ακόμη και όταν έχουμε πλήρη υποχώρηση των συμπτωμάτων, σε καμιά περίπτωση δεν έχουμε  ολική ίαση και υποθετικά η αρρώστια παραμονεύει πάντα. Ο ασθενής σε αυτό το σημείο θα πρέπει να απαλλαγεί από τα ιδεοψυχαναγκαστικά του σύνδρομα και να «τιμά» την αρρώστια του για να μην τον ενοχλεί και αυτή. Θα πρέπει ο ίδιος να βρει το φυσιολογικό για αυτόν μέτρο επιβάρυνσης και να εντοπίσει το «ποσό» της ενέργειας που χρειάζεται για την καθημερινότητα. Να γνωρίζει δε ότι κάθε υπέρβαση σε αυτούς τους τομείς, κλείνει μελλοντικούς κινδύνους επανεμφάνισης της συμπτωματολογίας της αρρώστιας.