ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΕΟΝ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΛΑΘΟΣ ΔΙΑΓΝΩΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΤΟΥ ΙΛΙΓΓΟΥ ΣΑΝ ΣΩΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΑΓΧΟΣ.
Πρόκειται για ένα σύμπτωμα, τον ίλιγγο, και μία ασθένεια, τη Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, που έχουν ένα κοινό γνώρισμα: είναι και τα δύο δυσδιάγνωστα στο ξεκίνημά τους. Επίσης, ένα άλλο γνώρισμα είναι ότι πολύ τακτικά το ένα θεωρείται στοιχείο του άλλου, αλλά, σπάνια ο θεράπων ιατρός τα σκέφτεται και τα δύο ταυτόχρονα.
Τακτικότατα, όμως, μπορεί ο απλός ίλιγγος να είναι το πρώτο σύμπτωμα της σκλήρυνσης κατά πλάκας και ο γιατρός να μην «θέλει» να το ψάξει περισσότερο, φοβούμενος τον πανικό ή την αγχωτική αντίδραση του ασθενούς.
Έτσι, λοιπόν, κατά κανόνα, υπάρχει μία τάση μη εντατικής διερεύνησης του ιλίγγου, ακόμη και όταν είναι επαναλαμβανόμενος. Τιτλοφορείται σαν σωματοποιημένο άγχος και καθυστερείται οποιαδήποτε διαφοροδιάγνωση. Αυτό οδηγείται σε ένα χρόνιο πρόβλημα αντιμετώπισης με προσωρινές λύσεις και κάθε είδους συμπτωματική θεραπεία, που στην ουσία είναι το άλλοθι ασθενή και γιατρού ότι «κάτι γίνεται».
Βέβαια, στο τέλος, η διάγνωση «λάμπει» από μόνη της, όμως, τα συμπτώματα της χρόνιας διαγνωστικής ταλαιπωρίας είναι περισσότερα και από το αληθινό πρόβλημα.
Πάντως, σαν ιστορική αναφορά, πάνω από 6% είναι σαν αποκλειστικό σύμπτωμα ο ίλιγγος στη σκλήρυνση κατά πλάκας και πάνω από 24% σαν κοινή πρώτη συμπτωματολογία με άλλες ενοχλήσεις.
Αν αναλογισθούμε τι σημαίνει θεραπευτική αργοπορία στη σκλήρυνση κατά πλάκας, που αρκετές φορές κρατάει και χρόνια, αντιλαμβανόμαστε ότι με αυτή την συχνότητα εμφάνισης, το κόστος κάθε διαγνωστικής προσπάθειας είναι δικαιολογημένο.

Ετικέτες άγχος, διάγνωση, θεραπεία, ίλιγγος, Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, ΣΚΠ, σωματοποίηση