Η ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΈΝΑ ΑΥΤΟΑΝΟΣΟ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΟ ΝΟΣΗΜΑ ΠΟΥ, ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ, ΈΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΗΣ ΜΥΕΛΙΝΗΣ ΣΤΑ ΝΕΥΡΙΚΑ ΚΥΤΤΑΡΑ.

Πέρα από αυτό, ο αιματολογικός παράγων παίζει τεράστιο λόγο και στην εμφάνιση και στην εξέλιξη. Μπορεί οι διαδικασίες της κλινικής εμφάνισης της σκλήρυνσης κατά πλάκας να αποτελούν ουσιαστικά μέρος της διαταραχής της αμύνης του οργανισμού, όμως η αιματική κυκλοφορία είναι αυτή που έχει ένα τεράστιο μέρος ευθύνης για την εξάπλωση της ασθένειας. Ιδιαίτερα στα αρχικά στάδια της σκλήρυνσης κατά πλάκας, μια αιματολογική διαταραχή μπορεί να προκαλέσει την έναρξη και τη γενίκευση της νόσου, διότι αποτελεί το «διάδρομο» που χρησιμοποιεί το ανοσοποιητικό, προκειμένου να στοχεύσει τα νευρικά εκείνα κύτταρα που είναι να πληγούν. Αυτός είναι  ο λόγος που στη σκλήρυνση κατά πλάκας, ασχέτου σταδίου έκφρασης της, η διεξοδική έρευνα μιας αιματολογικής κατάστασης είναι απόλυτα απαραίτητη. Π.χ. η έρευνα για μια αναιμία.