ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ, ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΣΕ ΈΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΑΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΆΜΕΣΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ (ΚΟΡΤΙΚΟΣΤΕΡΟΕΙΔΗ) ΓΙΑ ΤΗΝ ΆΤΥΠΗ ΟΠΤΙΚΗ ΝΕΥΡΙΤΙΔΑ Ή ΌΧΙ.

Οι κλινικοί γιατροί χρησιμοποιούσαν σαν αφετηρία για την καλυτέρευση ή τη χειροτέρευση ,γενικότερα της πορεία της νόσου, την εξέλιξη που είχε αυτή κατά την πορεία του χρόνου. Γύρω το 1995, ήταν ακόμη αμφισβητούμενο εάν χρειαζόταν κάποια αγωγή ή όχι. Έτσι λοιπόν έγινε μια παρατήρηση σε 160 ασθενείς με οπτική νευρίτιδα που μείωνε,περίπου, την όραση τους κατά 6 – 8 δέκατα. Μόνο οχτώ παρουσίασαν, μετά από πέντε μήνες, μια ολοκληρωτική βελτίωση που παρέμεινε σαν τελικό αποτέλεσμα. Σε άλλη ομάδα που για ένα χρονικό διάστημα δυο χρόνων, χορηγήθηκε θεραπεία πρεδνιζολόνης, εντόπισαν μια ουσιαστική βελτίωση και έτσι ελήφθει το συμπέρασμα ότι η οπτική νευρίτιδα πρέπει να δέχεται θεραπεία από την αρχή της εμφάνισης της νόσου.