Η ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΕΟΝ ΓΝΩΣΤΕΣ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ ΚΑΙ ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑΝΤΑΡ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ ΣΧΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ.

Όλα αυτά τα θεραπευτικά σχήματα βασίζονται, κατά κύριο λόγο, στην υπόθεση ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μια απομυελινωτική νόσος. Πέρα από αυτό, το ορόσημο δεν καταβάλλει διεθνώς καμιά άλλη προσπάθεια, προκειμένου να καλυφθούν και άλλες θεραπευτικές ανάγκες της νόσου. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει γνωστό ότι πέρα από τις απομυελινώσεις, υποφέρουν στη σκλήρυνση κατά πλάκας και τα σώματα των νευρικών κυττάρων. Η εκφύλιση αυτή ήταν ύποπτη από παλιά, λόγω της συμπτωματολογίας και συγκεκριμένα των νοητικών διαταραχών που παρουσίαζαν οι ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας. Σήμερα το πρόβλημα αυτό γίνεται πιο εμφανές στις περιπτώσεις που οι απομυελινωτικές διαταραχές καλύπτονται θεραπευτικά και παρουσιάζονται οι διαφορές τους με τα γνωστικά ελλείμματα των ασθενών. Γεγονός που καθιστά αναγκαία μια θεραπευτική προσπάθεια και σε αυτή τη μεριά.