ΓΕΝΙΚΑ ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ˙ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ  ΠΟΛΛΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΖΕΥΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΣ «ΣΥΝΤΑΓΕΣ».

Έτσι, πολλές φορές, χωρίς να το θέλουν και οι ίδιοι γίνονται θύματα χρήσης πολλών φαρμάκων (πολυτοξικομανία), χωρίς να φταίνε οι ίδιοι. Το δυσάρεστο εδώ είναι πως μετά, η όποια μορφή «αποτοξίνωσης» σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας είναι πολύ πιο δύσκολη από ότι στους υπόλοιπους, λόγω της υποκείμενης ανοσολογικής βλάβης. Θέλει πολύ μεγάλη προσπάθεια για να γίνει τόσο η «αποτοξίνωση» όσο και η απεξάρτηση. Έτσι λοιπόν σε αυτές τις περιπτώσεις, μόλις εντοπίσουμε πρόβλημα παρόμοιας υφής καταφεύγουμε στα άμεσα θεραπευτικά μέτρα, γιατί αλλιώς έχουμε κλινικές περιπλοκές.