ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ Η ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΝΕΥΡΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΡΟΥΤΙΝΑ ΜΠΟΡΕΣΑΝ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΘΟΥΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΠΑΛΙΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ
Μια από αυτές ίσως και ιδιαίτερα σημαντική όχι τόσο για την διάγνωση αλλά για την παρακολούθηση και συγχρονισμό της θεραπείας είναι σε ποια ηλικία εμφανίζονται πιο τακτικά οι φλεγμονώδης επιπλοκές για την σκλήρυνση κατά πλάκας.
Με έρευνες που γίνανε με την μαγνητική τομογραφία και την έγχυση αντιμαγνητικού (σκιαγραφικού) υλικού βρέθηκε ότι όντως η πρόοδος της σκλήρυνσης κατά πλάκας παρακολουθείται από φθορές του κεντρικού νευρικού συστήματος οι οποίες όμως αλλάζουνε χρόνο με τον χρόνο σε ότι αφορά την ένταση τους.
Η χρονική κορύφωση που βρέθηκε ότι είναι πάρα πολύ τακτικές οι αλλοιώσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος πιστοποιούμενες από την μαγνητική τομογραφία είναι γύρω στην ηλικία των 40 έως 45 ετών.
Αυτή την περίοδο η συχνότητα φλεγμονών έχει άμεσο αντίκτυπο στο μέγιστο σε ότι αφορά τις απομυελινωτικές εστίες στην μαγνητική τομογραφία.
Γενικά πρέπει πάντοτε να λαμβάνεται υπόψη το στοιχείο των αλλοιώσεων αυτών σε ότι αφορά την «επικοινωνία» με την χρονική στιγμή της εμφάνισης της λοίμωξης στην σκλήρυνση κατά πλάκας.
Το γεγονός αυτό δίνει νέες διαγνωστικές και περισσότερο θεραπευτικές δυνατότητες και τροποποιεί ανάλογα την πρόγνωση.