ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ Η ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΑΥΤΟΑΝΟΣΟ ΝΟΣΗΜΑ, ΚΑΙ ΈΤΣΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ, ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕΡΙΚΟΙ ΙΟΙ ΕΠΙΔΕΙΝΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΕΜΦΑΝΙΖΟΥΝ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΑΚΟΗΣ.
Η πτώση της ακοής είναι χαρακτηριστική σε αυτές τις περιπτώσεις από το ένα ή και τα δυο αυτιά, κυρίως όμως έχει άνιση συμπτωματολογία ότι αφορά δεξιά και αριστερά.
Πάντοτε κατά κανόνα, αναφέρεται πριν, ένα εμπύρετο νόσημα διάρκειας κάποιων ημερών ή ακόμη και ωρών και μετά έρχεται σαν επακόλουθο η απώλεια ή η μείωση της ακοής. Σε αυτές τις περιπτώσεις, την ευθύνη την έχουν διάφοροι ιοί και κυρίως του έρπη και του Epstein-Barr, που μετά από ένα εμπύρετο, «αναζωογονούνται» εντός του οργανισμού και για λόγους τόσο νευρολογικούς όσο ακόμη και ιολογικούς προσβάλλουν την ακοή.
Εδώ, άσχετα με την παράλληλη θεραπεία που τυχόν έχει ο ασθενής, πρέπει να δίνεται μεγάλη προσοχή κα να γίνεται μια επανεξέταση της ακουστικής οδού προκειμένου να εκτιμηθεί η έκταση και η ένταση της βλάβης.
Επιπλέον, αγωγή με αντιικά φάρμακα ή τυχόν άλλη αντιβιοτική δραστηριότητα είναι απαραίτητη. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση τέτοια συμπτώματα ούτε να αγνοούνται ούτε να τίθονται σε αναβολή, πολύ δε περισσότερο να υπάρχει υπομονή προκειμένου να εμφανιστούν πρώτα τα αποτελέσματα των εργαστηριακών ερευνών. Χρειάζεται άμεση κλινική αντιμετώπιση και καμία αναμονή διότι κατά κανόνα εάν δεν αντιμετωπιστούν τα περιστατικά αυτά έγκαιρα, οι βλάβες που απομένουν είναι χρόνιες και εις βάρος του ήδη αρκετά επιβαρημένου ασθενή.