ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΌΤΙ ΣΤΗΝ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ‘ΕΧΟΥΜΕ ΈΝΑ ΑΥΤΟΑΝΟΣΟ ΝΟΣΗΜΑ.
Από ότι δείχνουν νέες έρευνες το αυτοάνοσο αυτό νόσημα προκύπτει λόγω μιας μοριακής «διαταραχής» μέσα στα κύτταρα του οργανισμού. Η μοριακή βιολογία και η γενετική έχουν κάνει τον τελευταίο καιρό κυριολεκτικά άλματα.
Βέβαια αυτά τα άλματα, κατά μεγάλο ποσοστό, είναι σε περιπτώσεις καρκίνων, όπου πλέον υπάρχει δυνατότητα για ορισμένες μορφές αυτών των τύπων των καρκίνων να γίνει ένας προσδιορισμός μοριακής ταυτότητας του όγκου.
Δηλαδή να βρεθούν ποια γονίδια είναι υπεύθυνα και ποια τμήματα του γονιδίου είναι εκείνα που προκαλούν την μορφή του καρκίνου και απαντούν ή δεν απαντούν κατάλληλα στα φάρμακα.
Αυτό το θεωρητικό μοντέλο θα μπορούσε ασφαλώς να ισχύει και για την σκλήρυνση κατά πλάκας, ενώ υπήρχε η δυνατότητα να γίνει ο επιμερισμός των υπεύθυνων γονιδίων που δυστυχώς είναι πάρα πολλά για την σκλήρυνση κατά πλάκας και από εκεί να βγει το μοριακό προφίλ του καθενός από αυτού και παράλληλα να εξεταστούν οι ομάδες αυτές, οι συγκεντρώσεις δηλαδή στην γονιδιακή τους έκφραση σε ποσοστά.
Έχοντας αυτά τα ποσοστά, θα μπορούσε κανείς να εντοπίσει την έκταση της ασθένειας, και κατά πόσο αυτή θεραπεύεται σωστά με τα φάρμακα που δίνονται και αν αυτά πρέπει να δίνονται.
Βέβαια είναι κάτι που είναι ακόμα στην αρχή, προβλέπεται όμως ότι θα υπάρξει γρήγορη εξέλιξη στον τομέα αυτό, έτσι που η θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας να αποκτήσει ένα ακόμη «όπλο».