ΑΡΚΕΤΑ ΤΑΚΤΙΚΑ ΚΛΙΝΙΚΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΣΥΝΑΝΤΟΥΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ. ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΤΩΣΗ Ή ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟΝ ΚΟΙΝΟ ΠΑΡΑΝΟΜΑΣΤΗ;
Η σχιζοφρένεια, σε αντίθεση με την σκλήρυνση κατά πλάκας, έχει μια πιο θολή κλινική εικόνα και πολύ πιο περίπλοκα συμπτώματα, που πολλές φορές δυσκολεύουν την διάγνωσή της.
Αντίθετα, η σκλήρυνση κατά πλάκας σχεδόν πάντα έχει συγκεκριμένη συμπτωματολογία και σαφείς διαγνωστικές εξετάσεις, που δεν δυσκολεύουν την πιστοποίηση της και θεραπεία της.
Αρκετές φορές, όμως, έχουμε την συνύπαρξη των δυο ασθενειών, με ισχυρότερη την μία ή την άλλη συμπτωματολογία, αλλά, οπωσδήποτε μικτή κλινική εικόνα. Η σύμπτωση αυτή συμβαίνει πάρα πολύ τακτικά, έτσι ώστε να εκφράζεται η λογική ερώτηση, αν αντί για συνύπαρξη δυο κλινικών εικόνων έχουμε μόνο μία.
Συνήθως, σε αυτές τις περιπτώσεις οι γιατροί έχουν μια «μπακαλίστικη» τακτική και θεωρούν αυτή που εκδηλώνεται πρώτη πως είναι και ο κύριος εκπρόσωπος της παθολογικής κατάστασης που καταγράφεται.
Κάποιες ομάδες ήλεγξαν τα πράγματα πιο συστηματικά και βρήκαν ότι και η σχιζοφρένεια πολύ τακτικά έχει συμπεριφορά αυτοάνοσου νοσήματος με κρίσεις και υφέσεις και πολλές φορές και οργανικά αντισώματα από τον εγκεφαλικό ιστό.
Έτσι, δεν είναι λίγοι οι επιστήμονες που εδώ και πολύ καιρό αποδίδουν ένα «αυτοάνοσο χαρακτήρα» και στην σχιζοφρένεια με μια παθογένεια παρόμοια με την σκλήρυνση κατά πλάκας.
Σε μια εξέταση που διήρκεσε περίπου δύο χρόνια, με ασθενείς που είχαν και τις δύο ασθένειες, έγινε εντατική παρακολούθηση των συμπτωμάτων και των δύο νοσημάτων, ενώ λάμβαναν ανοσοκατασταλτική θεραπεία λόγω της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Παράλληλα, γίνονται ψυχομετρικές και νευροφυσιολογικές εξετάσεις τόσο στην αρχή και στο τέλος της θεραπείας, όσο και στο μεταξύ τους διάστημα. Τα αποτελέσματα παρουσίασαν μια χαρακτηριστική βελτίωση και των δύο νοσημάτων, όταν υπήρχε επιτυχία της ανοσοκατασταλτικής αγωγής.
Έτσι, βρέθηκε, λοιπόν, ότι τα δύο νοσήματα σε αυτούς τους ασθενείς δεν είχαν μια «παράλληλη» πορεία μόνο, αλλά, και μια κοινή θεραπευτική αντίδραση από την ανοσοκατασταλτική θεραπεία.
Όπως και να έχει, είναι φανερό πως υπάρχει και μεγάλη συγγένεια ανάμεσα στις δύο ασθένειες και τακτική και κοινή «εκπροσώπηση» στις εγκεφαλικές αλλοιώσεις.

Δημοσιεύτηκε στο EUROPEAN NEUROPSYCHOPHARMACOLOGY.

Ετικέτες ανοσοκαταστολή, Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, ΣΚΠ, συνοσηρότητα, σχιζοφρένεια