ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ 2 ΑΥΤΟΑΝΟΣΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΠΟΥ «ΣΥΝΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ» ΤΑΚΤΙΚΑ.Κλινικά όμως με αλληλοσυγκρουόμενες θεραπείες.
Η κύρια θεραπεία και για τα δύο νοσήματα είναι ανοσοκαταστολή και μέσα σε αυτή συμπεριλαμβάνεται και η χρήση κορτιζόνης σε οξέα στάδια.
Ένα τέτοιο θέμα φαρμακοκινητικά είναι αδιαπραγμάτευτο για το σάκχαρο όμως κλινικά είναι κάτι που πάντα τίθεται υπό συζήτηση.
Όπως απερίφραστα γίνεται χρήση ινσουλίνης σε αύξηση του σακχάρου.
Θα πρέπει να συζητείται και η χρήση κορτικοστερεοειδών με σωστή κάλυψη όταν έχουμε «έκρηξη» της συμπτωματολογίας της ΣΚΠ στο δίπολο αυτών των ασθενειών.
Για τις περιπτώσεις αυτές ακόμα δεν έχει κλείσει η αναζήτηση αν πρόκειται για τυχαία συνύπαρξη 2 αυτοάνοσων νοσημάτων ή μιας νοσολογικής οντότητας.